Kazım; Şair ceketli çocuk...

 Kazım gideli tam 5 yıl oluyor. Uzun süre dövüştüğü kanser illetine yenilip sonsuzluğa gideli, içimizde doldurulması imkansız bir boşluk bırakalı tam 5 koca sene oldu. Onun için ne söylesek eksik kalır, güzelliğini, insanlığını anlatmaya kelimeler yetmez Kazım'ın. Çernobil'in bu ülkede öldürdüğü binlerce insandan biri oldu o güzel çocuk. Memleketinin çay tarlalarına, yaylalarına, dağlarına çöken radyasyonun kurbanı oldu. Ama bu ölümlerden ders alınmıyor elbette. Memleketin kuzeyine, güneyine, doğusuna, batısına nükleer santral inşaa ediyorlar. Nice güzel Karadeniz çocuklarını, Kürt çocuklarını, Arap çocuklarını öldürmek için halka yalanlar atıyorlar, enerji diyorlar..
Biz bu yalanları yemiyoruz. Nükleer santrallerinizle, kar hırsınızla, lanet olası sisteminizle hayatımızı elimizden almanıza, çocuklarımızın gencecik ölümlere mahkum olmasına izin vermiyoruz. Onun için Kazım güzel sesli bir çocuk değil işte bizim için ve o yüzdendir ki anısı mücadelemizde yaşayacak...

"Bu arada; hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar'a, ateş hırsızlarına, Ernesto 'Çe' Guevara'ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz...


Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya."

KAZIM KOYUNCU

39 yaşında; özlemle...